បណ្ណាល័យ សុងហាក់

សៀវភៅណែនាំស្តីពីកិច្ចការរដ្ឋបាល (Administration Affairs)

Admin 6:33 AM Administration Affairs , Projecting to This PC , សៀវភៅកិច្ចការរដ្ឋបាល

អានសៀវភៅនៅទីនេះ!

ទាញយកសៀវភៅចូលក្នុងកុំព្យូទ័រ Download ...

សៀវភៅ អប់រំខួរក្បាល

Admin 11:15 AM សៀវភៅទស្សនវិទ្យា និងចិត្តសាស្រ្ត , អប់រំខួរក្បាល

កាលបើលោកអ្នកចាប់យកសៀវភៅនេះមកអាន មុនដំបូនងខ្ញុំសុះឱ្យអស់លោកយល់សេចក្ដីថា គឺខ្ញុំសូមអះអាងបញ្ជាក់ថា សៀវភៅនេះ នឹងជួយធ្វើឱ្យខួរក្បាលរបស់លោកអ្នកបានល្អឡើវិញ... ។ ការពិតខួរក្បាលរបស់អស់លោកអ្នកល្អប្រសើរមកហើយតាំងពីកំណើត ឬដោយការអប់រំសិក្សាពីសំណាក់ដទៃៗមកដោយលោកអ្នកមិនចាំបាច់ អានសៀវភៅនេះក៏បាន... ប៉ុន្តែប្រសិនបើលោកអ្នកដឹងខ្លួនថាខួរក្បាលរបស់អ្នកនៅមិនទាន់ល្អនៅឡើយ ហើយគ្មានផ្លូវនឹងអប់រំសិក្សាឱ្យបានល្អទេ សៀវភៅនេះនឹងជួយលោកអ្នកបានល្អ ។
ការអប់រំខួរក្បាលនេះ មានគោលសំខាន់ ៣ប្រការ គឺ ១-ឱ្យស្គាល់ខ្លួនឯង ២-ឱ្យមានគំនិតខ្លួនឯង ៣-ឱ្យឈ្នះខ្លួនឯង។
អានសៀវភៅនៅទីនេះ!

ទាញយកសៀវភៅចូលក្នុងកុំព្យូទ័រ Download ...

the ultimate guide to learning and mastering language

Admin 9:43 AM english class 101 , learning and mastering language , សៀវភៅអង់គ្លេស

Bad goals:
• I want to improve my speaking skills
• I need to learn more words
• I’d like to be fluent in Japanese and Korean...some day
• I want to lose weight
Good goals:
• Speak for 1 minute by the end of this month. Deadline:
August 31st.
• Learn 100 new words by the end of this month. Deadline:
October 31st.
• Finish 60 Audio lessons by the end of this month.
Deadline: November 30th.
អានសៀវភៅនៅទីនេះ!

ទាញយកសៀវភៅចូលក្នុងកុំព្យូទ័រ Download ...

From C++ to Objective-C

Admin 4:55 PM C++ , Object C , Programming

This document is designed to act as a bridge between C++ and Objective-C. Many texts exist
to teach the object model through Objective-C, but to my knowledge, none target advanced C++
developers wanting to compare these concepts with their own knowledge. At first, the Objective-C
language seems to be an obstacle rather than a boost for Cocoa programming (cf. section 1 on the
following page): it was so different that I couldn’t get into it. It took me some time to appreciate its
challenges, and understand the many helpful concepts it supplies. This document is not a tutorial,
but a quick reference, to these concepts. I hope that it will be useful in preventing a developer
from either abandoning Objective-C or misusing its features, because of a misunderstanding of
the language. This document does not claim to be a full reference, but a quick one. For detailed
explanations of a concept, be sure to read a specialized Objective-C manual [4].
Making comparisons with C# would require another document, because that language is much
closer to Objective-C than C++ can be. Thus, a C# developer would certainly learn Objective-C
faster. According to me, C# is, despite a bunch of advanced concepts, far less interesting than
Objective-C, because it gives hard access to simple Objective-C features, and the Cocoa API quality
is miles ahead of .NET. This personal opinion is not the subject of the present document.

អានសៀវភៅនៅទីនេះ!

ទាញយកសៀវភៅចូលក្នុងកុំព្យូទ័រ Download ...

Network Security Essential - William Stallings

Admin 1:40 PM William Stallings , សៀវភៅNetwork , សៀវភៅបណ្ដាញ

អានសៀវភៅនៅទីនេះ!

ទាញយកសៀវភៅចូលក្នុងកុំព្យូទ័រ Download
...

how to change telegram font

Admin 9:31 AM telegram , tick talk

Step 1.

Run the Command Prompt (Windows Key + R) and type "regedit".
 (You may be asked to grant permission to run, so please click Yes).

Step 2.

Navigate to: Computer/HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows NT
\CurrentVersion\FontSubstitutes

Step 3.

Go to MS Shell Dlg2

Step 4.

Right click on MS Shell Dlg 2 and choose Modify...

Step 5.

Type in a font name you want to change to and then click OK

Step 6.

Restart or Logout your computer and it's done.

កាលប្បវត្តិព្រះពុទ្ធសាសនា

Admin 8:26 PM ព្រះពុទ្ធសាសនា , វិសាខ

គ្មាន ឯកសារ ផ្លូវការ ណា មួយ ដែល អាច បញ្ជាក់ អំពី ប្រវត្តិ ពិត នៃ ថ្ងៃ កំណើត ថ្ងៃ ចេញ បួស ថ្ងៃ ត្រាស់ដឹង និង ថ្ងៃ មរណភាព របស់ ព្រះពុទ្ធទេ ។ ភាគច្រើន នៃ ឯកសារ ពុទ្ធសាសនា គឺ ជា របស់ និកាយ ថេរវាទ ដែល ជា ឯកសារ ត្រូវ បាន បង្កើត ឡើង រាប់រយ ឆ្នាំ ក្រោយ ព្រះ ពុទ្ធ លា ចាក ផែនដី ។ កាលប្បវត្តិ នៃ ពុទ្ធសាសនា ត្រូវ បាន បង្កើត ឡើង ដើម្បី ឲ្យ ពុទ្ធសាសនិក ងាយ ចំណាំ នូវ កាល បរិច្ឆេទ ប្រវត្តិរបស់ ព្រះ ពុទ្ធ និង ពុទ្ធសាសនា ។ នៅ ប្រទេស កម្ពុជា ជនជាតិ ខ្មែរ កំណត់ យក ក្រោយថ្ងៃ ដែល ព្រះ ពុទ្ធ ទ្រង់ បរិនិព្វាន មួយថ្ងៃ (ក្រោយ ថ្ងៃ ១៥ កើត ខែ វិសាខ) ធ្វើ ជា ថ្ងៃ ទី ១ នៃ ឆ្នាំ ទី១។ ដូច្នេះ ពុទ្ធសករាជ ត្រូវ បាន រាប់ ចាប់ ពី ៨០ ឆ្នាំ ក្រោយ ព្រះ ពុទ្ធ ប្រសូត្រ ។

រូបភាព ៖ RFA

ថ្ងៃ ព្រហស្បតិ៍ ១៥ កើត ខែ អាសាឍ ឆ្នាំ រកា ៦២៥ មុន គ.ស. ព្រះ អង្គ ចាប់ បដិសន្ធិ ក្នុង ផ្ទៃ នៃ ព្រះ នាង សិរិ មហា មាយាទេវី។ (ក្នុងផ្ទៃ ១០ខែ)
ថ្ងៃ សុក្រ ១៥ កើត ខែ វិសាខ ឆ្នាំ ច ៦២៤ មុន គ.ស. ព្រះ សិទ្ធត្ថ កុមារ ទ្រង់ បាន ប្រសូត្រ ចាក ឧទរ នៃ ព្រះ មាតា នៅ នា ឧទ្យាន លុម្ពិនី ព្រំប្រទល់ នគរ ទេវទហៈ និង កបិល វត្ថុ ស្ថិតនៅ ភាគ ខាង ជើង នៃ ប្រទេស ឥណ្ឌា ជាប់ ជើង ភ្នំ ហិមពាន្ត ដែល សព្វ ថ្ងៃ ត្រូវ បាន ស្គាល់ ថា ប្រទេស នេប៉ាល់។
ថ្ងៃ សៅរ៍ ១៥ កើត ខែអាសាឍ ឆ្នាំ ឆ្លូវ ៦០៨ មុន គ.ស. ទ្រង់បាន ទទួល រាជា ភិសេក គ្រង រាជ សម្បត្តិ និង រៀប អភិសេក ជាមួយ នឹង ព្រះ នាង ពិម្ពារយសោធរា ក្នុង ព្រះជន្ម ១៦ ព្រះ វស្សា។
ថ្ងៃ ព្រហស្បតិ៍ ១៥ កើត ខែ អាសាឍ ឆ្នាំ ខាល ៥៩៥ មុខ គ.ស. ព្រះអង្គចេញសាងផ្នួស ក្នុង ព្រះ ជន្ម ២៩ ព្រះ វស្សា ក៏ ជា ថ្ងៃ ដែលព្រះរាជ បុត្រ ព្រះអង្គ ព្រះនាម រាហុល កុមារ បាន ប្រសូត្រ។ (តាម"គោតមប្រវត្តិ" និង " សៀវភៅ ដែនកោះ លង្កា សរសេរ ថា ឆ្នាំ ថោះ ប៉ុន្តែ ក្នុងគ្រប់ឯកសារយោងទាំងអស់ បញ្ជាក់ពី ឆ្នំា ព្រះអង្គ អភិសេក ដូចៗគ្នា ហេតុនេះ បើ រាប់ ទៅ គឺ ត្រូវ នឹង ឆ្នាំ ខាល តាម " សៀវភៅ មាគ៌ាជីវិត" និង " ថ្ងៃបូជា")។
ទុក្ករកិរិយា
ថ្ងៃ ពុធ ១៥ កើត ខែ ពិសាខ ឆ្នាំ វក ៥៨៩ មុន គ.ស. ទ្រង់បាន ត្រាស់ដឹង នូវ អនុត្តរ សម្មា សម្ពោធិញាណ ក្រោម ម្លប់ ពោធិព្រឹក្ស នៅ ភ្នំ គយា សីស (Gayasisa) (សព្វថ្ងៃ ហៅ ថា ព្រហ្មយោនី Brahmayoni) នៃ ក្រុង គយា (Gaya) ប្រទេស ឥណ្ឌា ក្នុង ព្រះ ជន្ម ៣៥ ព្រះ វស្សា ។ យោង តាម សៀវភៅ "គោតមប្រវត្តិ" និង សៀវភៅ "ដែនកោះ លង្កា" សរសេរ ថា ឆ្នាំ រកា ប៉ុន្តែ ក្នុងព្រះត្រៃបិដកលេខ ១៦ បាន បញ្ជាក់ ពី ព្រះជន្ម ព្រះ អង្គ ចេញ សាង ផ្នួស និង ថ្ងៃ បរិនិព្វាន ហេតុនេះ បើ រាប់ ទៅ គឺ ត្រូវ នឹង ឆ្នាំ វក (យោងតាម សៀវភៅ "មាគ៌ាជីវិត" និង "ថ្ងៃបូជា")។
ថ្ងៃ សៅរិ៍ ១៥ កើត ខែ អាសាឍ ឆ្នាំ វក ៥៨៩ មុន គ.ស. ជិត២ខែក្រោយពេលត្រាស់ដឹង ព្រះអង្គបានសម្តែង ព្រះ ធម៌ជាលើកដំបូង ក៏ជាថ្ងៃដែលព្រះ សម្មាសម្ពុទ្ធ ស្ថាបនា សង្ឃ។ ព្រះ អញ្ញាកោណ្ឌញ្ញៈ ជាភក្ខុសង្ឃដំបូង ក្នុង ព្រះ ពុទ្ធ សាសនា។
៩ ខែ បន្ទាប់ពី ព្រះ អង្គ ត្រាស់ដឹងសម្មាសម្ពោធិញ្ញណក្រោមម្លប់ ពោធិ ព្រះ អង្គ បាន យាងទៅកោះ លង្កាលើកទី១ នៅ មហិយង្គណៈ (Mahiyagana) ប្រតិស្ថាន ស្នាម ព្រះ បាទ និង ព្យាករណ៍ថា ព្រះ ពុទ្ធ សាសនា នឹង តាំង មាំ នៅ ទី នេះ។ តាមពិត ព្រះ ពុទ្ធ មិន ធ្លាប់ស្គាល់ ប្រទេស ស្រីលង្កា ទេ ។ ព្រះ អង្គ យាង ទេសនា នៅ តំបន់ មួយចំនួន នៅ ក្នុង រង្វង់ ដែនដី ប្រហែល ២០០ គីឡូម៉ែត្រ ជុំវិញ ទឹកដី កំណើត របស់ ព្រះ អង្គ ប៉ុណ្ណោះ ។
ក្នុង វស្សា ទី ៥ ទ្រង់ បាន យាងទៅ កោះ លង្កា លើក ទី ២ នៅ នាគទីប(Nagadipa)
ក្នុងវស្សា ទី ៨ ទ្រង់យាង ទៅ កោះ លង្កាជា លើក ទី ៣ នៅ វត្ត កល្យាណី (Kelani Vihara) និងទីឋាន ដទៃទៀត។
ថ្ងៃ អាទិត្យ ១៥កើត ខែ មាឃ ឆ្នាំ ម្សាញ់ ៥៤៤ មុន គ.ស ព្រះបរម គ្រូ នៃ យើង ទ្រង់ បាន ដាក់ ព្រះ ជន្មាយុ សង្ខារ នៅ ចំពោះ មុខ មារ នា បាវាលចិយ។
ថ្ងៃ អង្គារ៍ ១៥ កើត ខែ ពិសាខ ឆ្នាំ ម្សាញ់ ៥៤៤ មុន គ.ស ព្រះអង្គ ទ្រង់បរិនិព្វាន នៅ ក្រោមចន្លោះ ដើម សាល ព្រឹក្ស ( ដើម រាំង) ទាំង គូ នា ទីក្រុង កុសិនារា។
ក្រោយ ពេល ព្រះ សម្ពុទ្ធ បរិនិព្វាន ៣ ខែ សង្គាយនាលើកទី១ ដែល ដឹក នាំ ដោយ ព្រះ មហា កស្សបត្ថេរបាន ចាប់ ផ្តើម ឡើង នៅ គុហា សត្តបន្និ Sattapanni ដែល ស្ថិត នៅ ខាង ក្រៅ រាជ គហៈ Rajagaha ក្រោម ការ ឧបត្ថម្ភ ពី ព្រះ បាទ អជាតសត្រូវ គ្រប់ គ្រង ក្នុង ដែន មគធៈ ក្រុង រាជ គ្រឹះ។
១០០ ឆ្នាំ ក្រោយ ព្រះ បរមគ្រូ នៃ យើង បរិនិព្វាន សង្គាយនាលើកទី២ នៅវឡការាម ត្រូវ ប្រជុំ ឡើង ដើម្បី ដោះ ស្រាយ ជម្លោះ ខ្លាំង ក្នុង ការ កែ ប្រែ សិក្ខាបទ ខ្លះៗ។
សង្គាយនាលើកទី៣ បានប្រជុំនៅក្នុងឆ្នាំ៣២៦មុនគ្រឹស្តសករាជ នៅ អាសោការាម ក្នុងបដលិបុត្ត Pataliputta ក្រោមកិច្ចឧបត្ថម្ភនៃព្រះចៅអធិរាជអាសោកនៃឥណ្ឌា
ព្រះពុទ្ធសាសនា នាំ ចូល មក ក្នុង ដែន ដី សុវណ្ណ ភូមិ
សង្គាយនាលើកទី៤បានធ្វើឡើងនៅ តម្ពបន្និ ស្រីលង្កា ក្នុងឆ្នាំ២៩មុនគ្រឹស្តសករាជ ក្រោមកិច្ចឧបត្ថម្ភរបស់ស្តេច វដ្តគាមនិ Vattagamani។
សង្គាយនាលើកទី៥ធ្វើឡើងនៅក្នុង មាន្ទល័យ Mandalay ប្រទេសភូមា ក្នុងគ្រឹស្តសករាជ១,៨៧១ ក្នុងរជ្ជកាលស្តេចមិនទោន Mindon ។
សង្គាយនាលើកទី៦បានត្រូវធ្វើឡើងនៅ កពអយេ ក្នុងយងគោន Yangon ដែលជារងគូន Rangoon ពីជំនាន់ដើម ក្នុងឆ្នាំ១,៩៥៤, ៨៣ឆ្នាំបន្ទាប់ពីសង្គាយនាលើកទី៥ ដែលបានធ្វើឡើងនៅមាន្ទល័យ ។
ព្រះ មហិន្ទ ត្ថេរ នាំ សាសនា ចូល ប្រទេស ស្រី លង្កា នៅ ក្នុង កំឡុង ពេល សង្គាយនា លើក ទី ៣

ប្រភព ៖ Wiki pedia<

ប្រវត្តិសង្ខេប របស់លោក ស៊ីន ស៊ីសាមុត

Admin 8:19 PM ស៊ីន ស៊ីសាមុត

លោក ស៊ីន-ស៊ីសាមុត (ឬ ស៊ិន ស៊ីសាមុត) (១៩៣២-១៩៧៦) គឺ ជា អ្នក និពន្ធ បទ ចម្រៀង និង ជា អ្នក ចម្រៀង ខ្មែរ ដ៏ ល្បី ល្បាញ នា អំឡុង ទសវត្សរ៍ ឆ្នាំ ៥០ ដល់ ៧០ ។ លោក មាន រហស្សនាម ថា ជា អធិរាជ សំឡេង មាស ។ លោក ស៊ីន-ស៊ីសាមុត ទទួល មរណភាព ក្នុង របប ប្រល័យ ពូជ សាសន៍ ខ្មែរ ក្រហម នៅ ថ្ងៃ ទី ១៨ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៧៦ ។ ភាព ល្បី ល្បាញ របស់ លោក ស៊ីន-ស៊ីសាមុត បាន ពី ទឹក ដម សំឡេង ដ៏ ក្រអួន ក្រអៅ ពីរោះ រណ្ដំ ចិត្ត គួប ផ្សំ និង បទ ចម្រៀង មនោសញ្ចេតនា គ្រប់ រសជាតិ លន្លង់ លន្លោច សប្បាយ កម្សត់ ខ្លោច ផ្សា ។ល។ ដែល ជា ស្នា ដៃ និពន្ធ ផ្ទាល់ របស់ លោក និង អ្នក និពន្ធ ដទៃ ក្នុង ជំនាន់ លោក ។ លោក សុីន សាមុត គឺ ជា វីរបុរស ស្នេហា ជាតិ ។

ពត៌មានសំខាន់ៗ

ថ្ងៃខែឆ្នាំកំនើត ៖ ២៣ សីហា ១៩៣២ ឆ្នាំរកា
ទីកន្លែងកំនើត ៖ ស្រុកស្ទឹងត្រែង ខេត្តស្ទឹងត្រែង
សញ្ជាតិ ៖ ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា កម្ពុជា
មរណៈភាព ៖ ១៨ មិថុនា ១៩៧៦
ប្រភេទតន្ត្រី ៖ មនោសញ្ចេតនា ប្រជាប្រិយ រ៉ក់និងរ៉ូល
វិជ្ជាជីវៈ ៖ អ្នកចម្រៀង និពន្ធទំនុកច្រៀង ទំនុកភ្លេង សម្រួលតន្ត្រី តន្ត្រីករម៉ងដូលីន និង ផលិតករខ្សែភាពយន្ត
គ្រឿងភ្លេង ៖ ម៉ង់ដូលីន , ស្រឡៃ ,ប៉ីពក
ឆ្នាំប្រកបវិជ្ជាជីវៈ ៖ ១៩៥០ –១៩៧៥
ផលិតកម្ម ៖ វត្តភ្នំ
ដៃគូ ៖ រស់ សេរីសុទ្ឋា និងប៉ែន រ៉ន
ទទួលឥទ្ធិពលពី ៖ អេលវីស-ប្រេសលី សម-យុទ្ធ
គេហទំព័រ សមាគម ស៊ីន ស៊ីសាមុត www.sinsisamuth.com

ជីវប្រវត្តិ

ប្រជាប្រិយភាព របស់ លោក ស៊ីន-ស៊ីសាមុត មិន បាន ធ្វើ ឱ្យ ចុះ ទន់ ខ្សោយ កិត្តិនាម របស់ អ្នក ចម្រៀង ដទៃ ទៀត ដូច ជា លោក អ៊ឹម-សុងសឺម និង អ្នក ស្រីហួយ-មាស ដែល ច្រៀង ឱ្យ វិទ្យុ ជាតិ នា សម័យ នោះ ទេ ។ លោក មាស-ហុកសេង អ្នក សិល្បៈ ចម្រៀង នៅ មហាវិទ្យាល័យវិចិត្រសិល្បៈ ភ្នំពេញ (សាលា រចនា) មាន កិត្តិនាម ល្បី តាម រយៈ បទ លលក ញី ឈ្មោល នៅ ឆ្នាំ ១៩៦៦ ។ កិត្តិសព្ទ របស់ តារា ចម្រៀង ល្បី ៗ ទាំង នេះ បាន ដោយ សារ ទឹក ដៃ និពន្ឋ របស់ កវី ម៉ា-ឡៅពី ដែល បាន និពន្ធ បទ ល្បី ៗ ដូច ជា បទ ដៃសមុទ្រត្រពាំងរូង និង បទ លលកញីឈ្មោល ជា ដើម ។ លោក ម៉ា-ឡៅពី បាន លា ចាក លោក នៅ រដ្ឋកាលីហ្វរញ៉ា សហរដ្ឋអាមេរិក ។ លោក អ៊ឹម-សុងសឺម ច្រើន តែ ច្រៀង និង មិន សូវ និពន្ធ បទ ភ្លេង ទេ ។ បទ ចម្រៀង ល្បី របស់ លោក គឺ បទ កោះត្រល់ ដែល បាន ថត នៅ ឆ្នាំ ១៩៦៣ នៅ តែ ដក់ ជាប់ ក្នុង ដួង ចិត្ត ខ្មែរ គ្រប់ រូប ដែល សោក ស្តាយ នូវ ការ បាត់ បង់កោះត្រល់ ទៅ វៀតណាម ។ លោក អ៊ឹម-សុងសឺម និង អ្នក ស្រី ហួយ-មាស តែង តែ ទៅ តាម សម្តេច ព្រះបាទនរោត្តម-សីហនុ ពេល ទ្រង់ ចុះ ទៅ ទស្សនកិច្ច តាម ខេត្ត ដើម្បី ច្រៀង បទ ចម្រៀង ប្រជាប្រិយ មាន រាំ វង់ ជា ដើម សម្រាប់ កំដរ បង ប្អូនប្រជាពលរដ្ឋ ដែល ទៅ ទទួល ស្វាគមន៍ ព្រះ ប្រមុខរដ្ឋ ។ លោក សុះ-ម៉ាត់ ក៏ ជា អ្នក ចម្រៀង ល្បី នា សម័យ នោះ ដែរ តាម រយៈ បទអាកាសយាន ។ អ្នក គាំ ទ្រ លោក សុះម៉ាត់ ភាគ ច្រើន ជា អ្នក ដែល មិន និយម បទ ថ្មី ៗ របស់ លោក ស៊ីន-ស៊ីសាមុត ដែល ចេញ ក្រោយ ទេ ។

អាជីពជាសិល្បករ

ពេល ដែល កម្ពុជា បាន ទទួល ឯករាជ្យ បរិបូរណ៍ ពី បារាំង នៅ ឆ្នាំ ១៩៥៣ លោក ចាប់ ផ្តើម អាជីព ជា សិល្បករ របស់ លោក ដោយ ក្លាយ ជា អ្នក ចម្រៀង ប្រចាំ អោយ ស្ថានីយ៍វិទ្យុ ជាតិ ។ លោក បន្ត ការ សិក្សា វេជ្ជសាស្ត្រ រហូត ដល់ ចប់ និង ចូល បម្រើ ការ ងារ នៅ មន្ទីរពេទ្យព្រះកេតុមាលា ។ លោក ស៊ីន-ស៊ីសាមុត និពន្ធ បទ ភ្លេង ដោយ ប្រើ ម៉ង់ដូលីន ។ បទ ចម្រៀង របស់ លោក ជា ទូទៅ មាន លក្ខណៈ មនោសញ្ចេតនា លន្លង់ លន្លោច ដោយ ឆ្លុះ បញ្ចាំង អំពី ស្នេហា សុភមង្គល ឈឺ ចាប់ និង ស្រមើស្រមៃ ។ ទេពកោសល្យ សិល្បៈ របស់ លោក បាន ដោយ ការ ព្យាយាម ដុស ខាត់ ទេពកោសល្យ ពី កំណើត របស់លោក ។ គេ និយាយ ថា លោក បាន ប្រើ ប្រាស់ វចនានុក្រម ដល់ ទៅ ៣ ដោយ គ្រាន់ តែ ចង់ មើល តើ ពាក្យ មួយ សរសេរ ត្រឹម ត្រូវ ឬ អត់ ក្នុង ភាសាខ្មែរ សំស្ក្រឹត និងបាលី ។

ចម្រៀង ភាគ ច្រើន របស់ លោក ផ្អែក លើ ជីវិត ពិត និង អារម្មណ៍ របស់ អ្នក ស្ដាប់ ។ មិត្ត អ្នក ស្ដាប់ តែង តែ យក រឿង រ៉ាវ ផ្ទាល់ ខ្លួន គេ មាន ទាំង ស្នេហា និង ការ បាត់ បង់ សប្បាយ និង ឈឺ ចាប់ សម្រាប់ ឲ្យ លោក ស៊ីន-ស៊ីសាមុត និពន្ធ ចម្រៀង ដោយ ផ្អែក លើ រឿង ពិត នេះ ។ ហេតុ នេះ អត្ថន័យ ក្នុង ចម្រៀង របស់ លោក ភាគ ច្រើន ជា រឿង ពិត របស់ មិត្ត អ្នក ស្ដាប់ របស់ លោក ។ ពេល ដែល លោក ច្រៀង គ្រប់ ពាក្យ គ្រប់ ម៉ាត់ គឺ ច្បាស់ ៗ មួយ ៗ ។ លោក តែង ប្រយ័ត្ន ក្នុង ការ បញ្ចេញ សំឡេង អោយ ត្រឹម ត្រូវ តាម ការ សរសេរ ដោយ មិន ប្រើ សំនៀង ក្នុង ភាសា និយាយ ទេ ។ សំនៀង ដ៏ ក្រអួន មាន ទឹក ដម ហើយ អាច បត់ បែន កាច់ កុង តាម តែ លោក ចង់ បាន មិន ភ្លាត់ មិនភ្លាវ ហើយ ខ្យល់ សំនៀង ដាក់ ត្រូវ តាម អត្ថន័យ បទ នីមួយ ៗ ប្លែក ៗ គ្នា ទៀត ផង ។ ចំណុច លេច ធ្លោ មួយ ទៀត នៃ សំនៀង របស់ លោក គឺ ណែន ពីរោះ ច្បាស់ គ្មាន បន្លំ គ្មាន លួច បំភ័ន្ត អ្នក ស្តាប់ មួយ ពាក្យ ឬ មួយ ឃ្លា ណា ឡើយ ។ សូរ សព្ទ សំនៀង ដែល លោក បន្លឺ ពេញ ចំ ជា ពាក្យ ខ្មែរ ត្រូវ តាម អក្ខរាវិរុទ្ធ ហើយ អ៊ឺន សំឡេង ទៀត សោត ទោះ ជា ដាក់ ទាប ឬ លើក ខ្ពស់ ក៏ លោក រក្សា បាន នូវ កម្រិត សំឡេង ដដែល ហាក់ គ្មាន ប្រឹង បង្ខំ បន្តិច ណា ឡើយ ។

ដោយ សារ សំឡេង ទន់ ត្រជាក់ ណែន ក្រអួន របស់ លោក ស៊ីន-ស៊ីសាមុត កាន់ តែ ពីរោះ ឈ្មោះ របស់ លោក បាន កាន់ តែ លេច ត្រដែត ក្នុង ចំណោម មហាជន ទើប នៅ ដើម ទសវត្សរ៍ ៥០ លោក បាន ត្រូវ ម្ចាស់ ក្សត្រី កុសុមៈនារីរ័ត្ន សព្វ ព្រះ រាជ ហឫទ័យ អនុញ្ញាត អោយ លោក ចូល ក្នុង វង់ភ្លេងព្រះរាជទ្រព្យ ដែល ក្នុង នោះមាន លោក សុះ-ម៉ាត់ ដែរ ដើម្បី សម្តែង ក្នុង ពិធី គារវកិច្ច ក៏ ដូច ជា លៀង សាយភោជន៍ ផ្សេង ៗ ។ លោក ស្ថិត នៅ ក្នុង វង់ ភ្លេង នេះ រហូត ដល់ ឆ្នាំ ១៩៧០ ។ ក្រៅ ពី ចម្រៀង សម័យ លោក ក៏ ច្រៀង ចម្រៀង បុរាណ និង ប្រពៃណី ដែរ ដូច ជា បទសកវាទិ៍ បទមហោរី អាយ៉ៃ ចាប៉ី យីកេ និងបាសាក់ ផង ដែរ ។

នៅ ពាក់ កណ្ដាល ទសវត្សរ៍ ឆ្នាំ ៥០ បទ វីយ៉ូឡុង ស្នេហា ដែល និពន្ធ ដោយ តន្រ្តីករ វីយ៉ូឡុង ហាស់-សាឡន បាន ជំរុញ កិត្តិសព្ទ លោក ស៊ីន-ស៊ីសាមុត អោយ កាន់ តែ ល្បី រន្ទឺ ។ បទ ចម្រៀង ល្បី ៗ របស់ លោក ស៊ិន-ស៊ីសាមុត នៅ សម័យ នោះ មាន បទ ស្រី ស្រស់ ក្មេង បទ អនុស្សាវរីយ៍ ភ្នំ ក្រវាញ បទ ចុង ស្រល់ បទ ថ្ងៃ ដប់ ពីរ ធ្នូ បទ កាកី បទ កង្រី បទ ថ្ងៃ មួយ កក្កដា បទ សម្រស់ ឆ្នេរ កែប បទ ស្ទឹង ពោធិ៍សាត់ និង បទ ព្រែក ឯង អស់ សង្ឃឹម ជាដើម ។

ស្ថានភាពសិល្បៈតន្ត្រីនៅទសវត្សរ៍ ៦០

នៅឆ្នាំ ១៩៦៣ លោក ស៊ីន-ស៊ីសាមុត ចាប់ផ្តើមថតចម្រៀងអោយផលិតកម្មវត្តភ្នំ។ បទចំប៉ាបាត់ដំបង បានឆក់យកបេះដូងអ្នកស្តាប់នៅទូទាំងប្រទេស។ នៅក្នុងបទសម្ភាសន៍មួយរៀបចំឡើងនៅឆ្នាំ ១៩៧១ ដោយទូរទស្សន៍សាធារណរដ្ឋ អ្នកសម្ភាសន៍លោកបានរំលឹកឡើងថា បទចំប៉ាបាត់ដំបង នេះជាបទដំបូងគេបង្អស់ដែលចាក់ផ្សាយតាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៍នេះ ដើម្បីអបអរសាទរពិធីសម្ភោធ ស្ថានីយ៍របស់ខ្លួន នៅឆ្នាំ១៩៦៥។

កិត្តិសព្ទរបស់លោកឡើងដល់កំពូលនៅពាក់កណ្តាលទសវត្សរ៍៦០។ លោកបានចូលរួមថត បទចម្រៀងថ្វាយព្រះបាទនរោត្តម-សីហនុ ដូចជា បទរាត្រីដែលបានជួបភ័ក្រ និង បទភ្នំពេញ។ នៅចុងទសវត្សរ៍៦០ និងដើមទសវត្សរ៍៧០ លោកចាប់ផ្តើមថតបទចម្រៀងដាក់ក្នុងភាពយន្តពេញ និយមមួយចំនួននាសម័យនោះ មាន រឿងអនអើយស្រីអន រឿងទិព្វសូដាច័ន្ទ និង រឿងថាវរីមាសបង។ ក្នុងរឿងពៅឈូកស ដឹកនាំថត ដោយលោក ទា-លឹមកាំង សំដែងដោយ លោក ជា-យុទ្ធថន និង អ្នកស្រី ឌី-សាវ៉េត, បទនាវាជីវិត របស់លោក ស៊ីន-ស៊ីសាមុត កាន់តែធ្វើអោយផ្ទៃរឿងកាន់ តែកម្សត់។ បទនាវាជីវិត បន្ទរឡើងនៅក្នុងឈុតសង្វាត (សំដែងដោយ លោក ជា-យុទ្ធថន) ចេញទូកចាកចោលនាងពៅឈូកស (សំដែងដោយអ្នកស្រី ឌី-សាវ៉េត) អោយនៅកណ្តោចកណ្តែង។

នៅក្នុងជីវិតសិល្បៈរបស់លោក លោកធ្លាប់ថតបទចម្រៀងឆ្លងឆ្លើយជាមួយអ្នកចម្រៀងស្រីជាច្រើនមាន ដូចជា អ្នកស្រី ម៉ៅ-សារ៉េត អ្នកស្រី កែវ-សិដ្ឋា អ្នកស្រី ឈុន-វណ្ណា អ្នកស្រី ហួយ-មាស អ្នកស្រី រស់-សេរីសុទ្ធា និង អ្នកស្រី ប៉ែន-រ៉ន។ អ្នកស្រី ម៉ៅ-សារ៉េត ជាអ្នកចម្រៀងស្រីដែលមានឈ្មោះល្បីទូទាំង ប្រទេសដំបូងគេចាប់ពីកម្ពុជាបានឯករាជ្យ។ បទចម្រៀងល្បីរបស់អ្នកស្រីគឺ បទសំបុត្រក្រោមខ្នើយ និងបទអោយអូនអស់ចិត្ត។ អ្នកស្រី ប៉ែន-រ៉ន ចាប់ផ្តើមថតចម្រៀងជាមួយលោក ស៊ីន-ស៊ីសាមុត នៅឆ្នាំ ១៩៦៦។ អ្នកស្រី រស់-សេរីសុទ្ធា ចាប់អាជីពសិល្បៈករនៅឆ្នាំ ១៩៦៧ ជាមួយនឹងបទស្ទឹងខៀវ។ សំឡេងស្រួយស្រេះរបស់អ្នកស្រីសក្តិសមឥតខ្ចោះជាមួយសំឡេងធ្ងន់ក្រអួនរបស់លោក ស៊ីន-ស៊ីសាមុត។

ទសវត្សរ៍ ៧០

ប្រជាប្រិយភាពរបស់លោក ស៊ីន-ស៊ីសាមុត បានធ្វើអោយលោកមិនអាចនិពន្ឋបទភ្លេងអោយទាន់ តម្រូវការអ្នកគាំទ្រលោក។ ហេតុនេះលោកក៏ចាប់ផ្តើមយកបទរបស់កវីផ្សេងទៀតមកច្រៀង។ ដំបូងលោកច្រៀងបទនិពន្ធរបស់ លោក ពៅ-ស៊ីផូ លោក ស្វាយ-សំអឿ លោក ម៉ា-ឡៅពី លោក មែរ-ប៊ុន (មិត្តស្និទស្នាលរបស់លោក) និងលោក ហាស់-សាឡន។ ពីឆ្នាំ ១៩៧០ដល់ឆ្នាំ ១៩៧៥ ភាគច្រើនលោក ច្រៀង បទនិពន្ធដោយលោកវ៉ោយ-ហូរ។ ទោះជាលោកច្រៀងបទដែលនិពន្ធដោយ អ្នកដទៃ បទចម្រៀងរបស់លោកនៅតែមានប្រជាប្រិយភាព។ ព្រមជាមួយបទចម្រៀងផ្ទាល់ខ្លួន លោកក៏បានយកទំនុកភ្លេង បរទេសមកច្រៀង ជាខ្មែរដែរ។ ដូចជា បទបងនៅតែចាំ តាមលំនាំបទ The House of the Rising Sun, បទខ្ញុំស្រលាញ់ស្រីតូច លំនាំបទ Black Magic Woman។ ក្រៅពីនោះលោកតែងបទដោយខ្លួនឯង ដែលមានរឿងខ្លះជារឿងផ្ទាល់របស់លោក មានបទខ្លះជារបស់មិត្តភក្តិ មកដំណាលប្រាប់លោកឱ្យលោកតែងឱ្យគេ ។ ហេតុនេះហើយទើបរៀងរាល់ថៃ្ងតាំងពីព្រឹកព្រលឹមគឺ មានមនុស្សអង្គុយចាំលោកនៅមុខផ្ទះរួចជាស្រេច ដើម្បីសុំឱ្យជួយលោកតែងបទពីជីវិតឬពីការឈឺចាប់ណាមួយរបស់គេ ។ ចំពោះសំណូមពរនេះ លោកតែងដោះស្រាយឱ្យជាហូរហែដែរ ទើបបទរបស់លោកភាគច្រើនវាខ្លីមួយបទមែន តែវាបានឆ្លុះបញ្ចាំងឱ្យឃើញពីវិបត្តិមួយយ៉ាងធំ ពីព្រឹត្តិការណ៍ធំណាមួយឬពីដំណើរជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់តាំងពីដើមរហូតដល់ចប់ ហើយពោរពេញដោយមនោសញ្ចោតនា យ៉ាងជ្រាលជ្រៅទៀតផង។

នៅក្រោយមកទៀត លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត ថតអាល់ប៊ុមអោយផលិតកម្មច័ន្ទឆាយា និងផលិតកម្មហេងសេង។ លោកក៏សរសេរចម្រៀងអោយផលិតកម្មភាពយន្តផ្សេងៗផងដែរ។ រហូតមកទល់ឆ្នាំ១៩៧២ លោកបានលក់ចម្រៀងជាង១ពាន់បទ អោយផលិតកម្មនានា។ រហូតដល់ការដួលរលំនៃសាធារណរដ្ឋខ្មែរនៅឆ្នាំ១៩៧៥ លោកបានថតចម្រៀងប្រហែល១ពាន់បទទៀត។

បន្ទាប់ពីរដ្ឋប្រហារថ្ងៃទី១៨ មីនា ១៩៧០ លោកស៊ីន-ស៊ីសាមុត បានចាកចោលវង់ភ្លេងព្រះរាជទ្រព្យ ទៅការិយាល័យទី៥នៃក្រសួងអគ្គសេនាធិការកងទ័ពជាតិសាធាណរដ្ឋខ្មែរ។ លោកបានធ្វើការនៅការិយាល័យទី៥រយៈពេល១ឆ្នាំ រួចក៏ចូលក្នុងក្រុមតន្ត្រីក្រសួង ក្នុងឋានៈជាអនុសេនីយ៍ទោ។ នៅមុនពេលខ្មែរក្រហមកាន់កាប់ លោកបានឡើងឋានៈដល់អនុសេនីយ៍ឯក។

នៅសម័យលន់នល់ លោកចាប់ផ្តើមច្រៀងចម្រៀងឃោសនាអោយសាធារណរដ្ឋខ្មែរ។ នៅក្នុងកម្មវិធីទូរទស្សន៍នៅឆ្នាំ១៩៧១ លោកច្រៀងបទគាំទ្ររបបសាធារណរដ្ឋ ក្នុងសម្លៀកបំពាក់ យោធាដោយ ពាក់ មួកកន្តិបបិតបាំងថ្ងាសឆកបន្តិចរបស់លោក។ លោកបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ជាថ្មីម្តងទៀតជាមួយអ្នករាំរបាំព្រះរាជទ្រព្យម្នាក់។ នៅពេលខ្មែរក្រហមវាយបានភ្នំពេញនៅខែមេសា ១៩៧៥ លោកត្រូវ បានគេជម្លៀសចេញពីក្រុងជាមួយប្រជាពលរដ្ឋរាប់លានអ្នកទៀត។ លោកត្រូវពួក ខ្មែរក្រហមសម្លាប់បន្ទាប់ពីលោកថតបទចម្រៀងអោយពួកវារួចហើយ។

ជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន

ស្នេហា អាពាហ៍ពិពាហ៍ និង គ្រួសារ

លោកស៊ីន-ស៊ីសាមុត មិនដែលមានទំនាក់ទំនងស្នេហាអោយបានច្បាស់លាស់ជាមួយអ្នកណាទេ។ ដោយសារតែលោកមានមហិច្ឆតាខ្ពស់ និងបូជាខ្លួនសម្រាប់ចម្រៀង ហេតុនេះលោកមិនមានពេលសម្រាប់មានស្នេហាផ្អែមល្អែមទេ។ ទំនាក់ទំនងរបស់លោកជាមួយស្រីៗ ទំនងជាគ្រាន់តែត្រឹមជាមិត្តជាជាងស្នេហា។

លោកស៊ីន-ស៊ីសាមុត រៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍២ដង។ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សាពីសាលាវេជ្ជសាស្ត្រ លោករៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយអ្នកស្រី ខាវ-ថងញ៉ុត ដែលជាបងប្អូនជីជូនមួយជាមួយលោក តាមការចាត់ចែងរបស់មេបា។ ពួកលោកមានបុត្រាបុត្រី ៤ នាក់មានដូចជា សុិន យុទ្ធនា សុិន ច័ន្ទឆ័យា សុិន វ៉ាន់ថា សុិន ប្រាសាទសង្វា។ បន្ទាប់ពីសម័យខ្មែរក្រហម មានតែកូនស្រីម្នាក់និងកូនប្រុសម្នាក់ទេដែលរស់រានមានជីវិត។ ជីវិតគ្រួសាររបស់លោកចាប់មានភាពរកាំរកូសដោយសារ សម្ពាធពីអាជីពនិងកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់លោក។ ភរិយារបស់លោកបានចាកចោលលោកទៅបួសជាដូនជី ពេលលោកស្រីមានអាយុ៣០ឆ្នាំ។

ទោះបីជាលោកស៊ីន-ស៊ីសាមុត មានទេពកោសល្យ និងធ្វើការខ្លាំងផ្នែកចម្រៀងនិងតន្ត្រីក៏ដោយ ប្រាក់ចំណូលរបស់លោកមានកម្រិតមធ្យម បើប្រៀបធៀបនឹងអ្នកល្បីៗផ្សេងទៀត។ ទោះជាលោកជាអ្នកចម្រៀងមានប្រជាប្រិយបំផុតនៅសម័យនោះក៏ដោយ ក៏លោកមិនអាចក្លាយជាអ្នកមានមហាសាលម្នាក់ដែរ។ លោកមានជីវភាពមធ្យម ដោយសារប្រាក់ចំណូលបានមកតែពីទេពកោសល្យនិងការងារចម្រៀងនិងតន្ត្រីរបស់លោកសុទ្ធសាធ គ្មានចំណូលអ្វីមកពីក្រៅទៀតទេ។ លុយកាក់របស់លោកត្រូវបានស្វះស្វែងរកដោយសេចក្តីព្យាយាម និងសន្សំសំចៃរហូតដល់លោកសង់បានវីឡាធុនមធ្យមមួយនៅទួលទំពូងដែលមានឈ្មោះថា វីឡាសូក្រាត។ ប៉ុន្តែប្រាក់ចំណូលរបស់លោក៏អាចអោយលោកដូររថយន្តវ៉ុលវ៉ាហ្គិន (Volkswagen)ពណ៌ខៀវផ្ទៃមេឃ យករថយន្តមែរសឺដែស (Mercedes 220D)ពណ៌ខៀវបាន។

ជាទូទៅ ជីវិតរបស់លោកគឺសាមញ្ញណាស់ ដោយចំណាយពេលភាគច្រើនសម្រាប់ធ្វើការងារ។ ដោយសារតែប្រាក់ចំណូលបានពីសិល្បៈរបស់លោក មានកម្រិតមធ្យម លោកបានហាមប្រាមកូនៗរបស់លោកមិនអោយចាប់អាជីពជាសិល្បករចម្រៀងតន្ត្រីទេ។ លោកបានពន្យល់ដល់លោក ស៊ីន-ច័ន្ទឆាយ៉ា ដែលជាកូនប្រុសរបស់លោកថា អាជីពជាអ្នកចម្រៀងគ្មានតម្លៃទេ។ ទោះជាកូនៗរបស់លោកបង្ហាញទេពកោសល្យផ្នែកចម្រៀងក៏ដោយ ក៏ស៊ីន-ស៊ីសាមុតមិនដែលជួយលើកទឹកចិត្ត ឬជួយបង្ហាត់បង្រៀនកូនៗ ពីសិល្បៈតន្ត្រីនិងចម្រៀងដែរ។

កេរ្តិ៍ដំណែល

ទោះជាលោកបាត់បង់ជីវិតហើយក៏ដោយ បទចម្រៀងរបស់លោកនៅតែដក់ជាប់ក្នុងដួងចិត្តប្រជាជន កម្ពុជា។ ខ្សែអាត់សំឡេងរបស់លោកភាគច្រើនត្រូវបានបំផ្លាញនៅសម័យខ្មែរក្រហម។ ខ្សែអាត់ដែលនៅសេសសល់ត្រូវបានអ្នកស្រលាញ់សំឡេងមាសរបស់លោកយកទៅថតបន្តជា កាសែត និង ស៊ីឌី។ ហេតុនេះហើយសំឡេងរបស់លោកនៅតែរស់រវើក តាមរយៈការផ្សាយរបស់ ស្ថានីយ៍វិទ្យុនានា។

ប្រភព ៖ វីគីភីឌៀ

ប្រវត្តិសង្ខេបសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

Admin 8:03 PM សម្ដេចសង្ឃរាជ , អក្សរសាស្រ្តខ្មែរ

សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត គឺជាអ្នកប្រាជ្ញអក្សរសាស្ត្រខ្មែរមួយរូប ល្បីល្បាញក្នុងអំឡុងសហស្សវត្សទី១៩៥០ ដល់១៩៦០ ដោយព្រះអង្គ បានបង្កើតស្នាដៃនិពន្ធជាច្រើន ក្នុងនោះរួមមានវចនានុក្រមខ្មែរជាដើម។

រូបភាព ៖ WIKI Pedia

ព័ត៌មានមួយចំនួន

ព្រះនាម ៖ ជួន ណាត
ព្រះនាមពេញ ៖ សម្ដេចព្រះមហាសុមេធាធិបតី ជួន ណាត (ជោតញ្ញាណោ) សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជថ្នាក់ទី១ នៃគណៈមហានិកាយ
ឋានៈ ៖ សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ
ប្រសូត ៖ ១១ មីនា ១៨៨៣
សុគត ៖ ២៥ កញ្ញា ១៩៦៩
បន្តពី ៖ ប្រាក់ ហ៊ិន
បន្តដោយ ៖ ហួត តាត

វចនានុក្រមនោះបានបន្សល់ទុកឲ្យកូនចៅខ្មែរប្រើប្រាស់រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត បានចូលព្រះទិវង្គតកាលពីថ្ងៃទី ២៥ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ ១៩៦៩ ក្នុងព្រះជន្មាយុ ៨៦ ព្រះវស្សា។ មកដល់ថ្ងៃទី២៥ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១១ គឺជាខួបគម្រប់ទី ៤១ ឆ្នាំនៃការចូលទិវង្គតរបស់ព្រះអង្គ។

ឯកសារចេញផ្សាយដោយវិទ្យាស្ថានភាសាជាតិនៃរាជបណ្ឌិតសភាកម្ពុជាបានបញ្ជាក់ថា សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត បានប្រសូតនៅថ្ងៃអង្គារ ១១ រោច ខែផល្គុន ឆ្នាំវក ឆស័ក ព.ស ២៤២៧ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី១១ ខែមីនា គ.ស ១៨៨៣។

ស្រុកកំណើតរបស់ព្រះអង្គនៅភូមិកំរៀង សង្កាត់រកាកោះ ស្រុកគងពិសី ខេត្តកំពង់ស្ពឺ និងមានមាតាឈ្មោះ យក់ បិតាឈ្មោះ ព្រហ្ម ជួន ជាកសិករ។ ព្រះអង្គមានបងប្អូនបង្កើតចំនួនពីរនាក់ គឺរូបព្រះអង្គ និងប្អូនប្រុស គឺលោកឧកញ៉ាមន្ត្រី ជួន នុត។

សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជកាលក្នុងវ័យកុមារ ព្រះអង្គបានសិក្សាផ្នែកអក្សរសាស្ត្រជាតិរហូតដល់ជន្មាយុ ១៨ ឆ្នាំ ព្រះអង្គបានបួសជាសាមណេរ ក្នុងពុទ្ធសករាជ ២៤៤១ ត្រូវនឹងគ.ស ១៨៩៧ ។ ព្រះអង្គបួសនៅទីនោះ អស់រយៈពេល ២ ឆ្នាំ ទើបទៅរៀនសូត្រ បរិយត្តិធម៌នៅវត្តឧណ្ណាលោម ក្រុងភ្នំពេញ។

ក្នុងព្រះជន្មាយុ ២១ វស្សា ព្រះអង្គបានបំពេញឧបសម្បទាជាភិក្ខុ និងគង់នៅក្នុងវត្តពោធិព្រឹក្ស ស្រុកកណ្ដាលស្ទឹង ខេត្តកណ្ដាល នៅក្នុងព.ស ២៤៤៨ ត្រូវនឹងគ.ស ១៩០៤។ នៅពេលនោះព្រះអង្គបានទទួលព្រះនាមបញ្ញត្តិ ជោតញ្ញាណោ។

ទាក់ទងនឹងវិស័យសិក្សា គឺព្រះអង្គបានចាប់ផ្ដើមរៀនសូត្រជាដំបូង គឺមេសូត្រ និងប្រែមូលកច្ចាយនៈ និងគម្ពីរធម្មបទ ពីព្រះពុទ្ធឃោសាចារ្យ ព្រះនាម ម៉ា កេត ដែលជាព្រះឧបជ្ឈា។
សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ទ្រង់បានរៀនចេះ ក្រៅពីភាសាជាតិ ព្រះអង្គក៏បានចេះដឹងនូវវេយ្យាករណ៍ភាសាបាលី សំស្ក្រឹត ដែលកាលនោះក្នុងរវាងគ.ស ១៩១០ ក្នុងចំណោមអ្នកសិក្សាភាសាបាលី ព្រះអង្គមានព្រះកិត្តិសព្ទល្បីថាជា ព្រះថេរៈមួយអង្គ មានភាពស្ទាត់ជំនាញ និងពូកែខាងភាសាបាលី។

ម្យ៉ាងទៀតព្រះអង្គបានរៀនចេះភាសាផ្សេងៗ ទៀតជាច្រើន ដែលរួមមាន ភាសាថៃ ភាសាឡាវ ភាសាបារាំង អង់គ្លេស និងវៀតណាម។

នៅពុទ្ធសករាជ ២៤៥៧ ត្រូវនឹងគ.ស ១៩១៣ សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត បានចូលប្រឡងដេញប្រយោគនៅក្នុងព្រះឧបោសថរតនារាម វិហារព្រះកែវមរកតបាន ៤ ប្រយោគ ដែលជាប្រយោគជាន់ខ្ពស់បំផុតក្នុងសម័យនោះ។

នៅឆ្នាំ១៩១៥ ព្រះអង្គបានប្រឡងជាប់លេខ ២ និងទទួលបានការតែងតាំងជាសាស្ត្រាចារ្យសាលាបាលីជាន់ខ្ពស់ ដែលសព្វថ្ងៃនេះហៅថា ពុទ្ធិកវិទ្យាល័យ សុរាម្រឹត។

លុះមកដល់ព.ស ២៤៦៣ ដែលកាលនោះព្រះអង្គជាព្រះគ្រូសង្ឃសត្ថាបានធ្វើជាសាមណសិស្សនិមន្តទៅបំពេញវិជ្ជាភាសាសំស្ក្រឹត និងអក្សរសិលាចារឹក នៅសាលាបារាំងសែសចុងបូព៌ាប្រទេសនៅទីក្រុងហាណូយ ប្រទេសវៀតណាម ដោយមានលោក ល្វី ហ្វីណូត៍(l Finot) ជនជាតិបារាំងជាចាងហ្វាងសាលានោះ។

ឯកសារចេញផ្សាយដោយវិទ្យាស្ថានភាសាជាតិនៃរាជបណ្ឌិតសភាកម្ពុជា បានឲ្យដឹងទៀតថា សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ទ្រង់បានបំពេញការងារជាច្រើនទៀត ដោយធ្វើជាសមាជិកនៃក្រុមជំនុំវចនានុក្រមខ្មែរ ជាសមាជិកនៃក្រុមជំនុំពិនិត្យអក្ខរាវិរុទ្ធក្នុងសៀវភៅផ្សេងៗ ដែលសាលាបាលីជាន់ខ្ពស់បានបោះពុម្ពផ្សាយ។

ក្រៅពីនេះទៀត ព្រះអង្គបានធ្វើជាមេប្រយោគក្នុងការប្រឡងយកវិញ្ញាបនប័ត្របឋមសិក្សាខ្មែរ និងការប្រឡងយកសញ្ញាប័ត្របឋមសិក្សាជាន់ខ្ពស់បារាំងខ្មែរ នៅទីក្រុងភ្នំពេញ។

នៅក្នុងព.ស ២៤៧១ ត្រូវនឹងគ. ស ១៩២៧ ព្រះអង្គបានទទួលការតែងតាំងជាសមាជិកជំនុំផ្ដាច់ឆ្នាំសម្រាប់បណ្ណាល័យកម្ពុជា ដែលសព្វថ្ងៃហៅថា វិទ្យាស្ថានពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ។ ក្រៅពីនេះទៀត ព្រះអង្គជាចាងហ្វាងរងសាលាបាលីជាន់ខ្ពស់ និងជាសមាជិកជំនួយនៃក្រុមជំនុំព្រះត្រៃបិដក។

ម្យ៉ាងទៀតសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ទ្រង់ធ្លាប់ជាសមាជិកនៃក្រុមជំនុំខាងការស្រាវជ្រាវជ្រើសរើសរកពាក្យពេចន៍ក្នុងផ្ទៃរឿងរបស់កវីនិពន្ធខ្មែរបុរាណ ដើម្បីប្រមូលបញ្ជូនពាក្យទាំងនោះទៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែរ និងជាសមាជិកក្រុមជំនុំពិនិត្យសៀវភៅរបស់ក្រសួងសិក្សាធិការជាតិ។

ក្នុងឯកសារដដែលបានបញ្ជាក់ថា នៅក្នុងព.ស ២៤៧៨ គ.ស១៩៣៥ ព្រះអង្គធ្វើជាសាស្ត្រាចារ្យបង្រៀនភាសាបាលី សំស្ក្រឹត ខ្មែរ និងឡាវ ប្រចាំថ្នាក់ទីបំផុតនៃមធ្យមសិក្សានៅវិទ្យាល័យព្រះស៊ីសុវត្ថិក្រុងភ្នំពេញ។ សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជទ្រង់បានទទួលតំណែងជាព្រះចៅអធិការវត្តឧណ្ណាលោម និងជាអធិបតីនៃថេរសភា គឺក្រុមជំនុំជាន់ខ្ពស់របស់ព្រះសង្ឃ។ ម្យ៉ាងទៀតព្រះអង្គបានទទួលតួនាទីជាអនុប្រធានគណៈកម្មការវប្បធម៌ផ្នែកអក្សរ «ក» នៃគណៈកម្មការជាតិខាងការសិក្សា។

នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៦១ ទ្រង់បានធ្វើជាប្រធាននៃការសម្ភាសន៍អក្សរសាស្ត្រ ផ្សាយតាមវិទ្យុជាតិនៅរៀងរាល់ថ្ងៃសុក្រ។ ព្រះអង្គក៏ជាប្រធានគណៈកម្មការពិនិត្យអត្ថបទផ្សាយផ្នែកប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរ និងជាប្រធានគណៈកម្មការពិនិត្យ និងកំណត់អំពីន័យរបស់ទង់ជាតិខ្មែរ។

ទាក់ទងនឹងការបំពេញការងារនៅក្រៅប្រទេស សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ទ្រង់ដឹកនាំគណៈប្រតិភូទៅទស្សនានៅវត្តខ្មែរកម្ពុជាក្រោម និងទៅកាន់ប្រទេស ឡាវ ដើម្បីប្រជុំប្រឹក្សាកិច្ចការនៃពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យនៅទីនោះ។

នៅឆ្នាំ១៩៤៣ ព្រះអង្គបានទទួលតួនាទីជាសមាជិកឆ្លើយឆ្លងសាលាបារាំង នៅចុងបូព៌ាប្រទេស។ សម្ដេចក៏បានដឹកនាំប្រតិភូទៅកាន់ប្រទេសស្រីលង្កា ភូមា ដើម្បីធ្វើឆដ្ឋសង្គាយនានៅទីនោះ។ នៅមានបេសកកម្មក្រៅប្រទេសជាច្រើនទៀត ដែលសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ទ្រង់បានបំពេញការងារ។

លុះមកដល់ព.ស ២៥០៧ គ.ស ១៩៦៣ ព្រះអង្គបានទទួលព្រះឋានៈជាសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ថ្នាក់ទី១ ពីសម្ដេចព្រះនរោត្តម សីហនុ ព្រះប្រមុខរដ្ឋនៃប្រទេសកម្ពុជា។

បន្ទាប់មកនៅឆ្នាំ១៩៦៧ ព្រះអង្គបានទទួលសញ្ញាប័ត្របណ្ឌិតអក្សរសាស្ត្រពេញលក្ខណៈ ពីសម្ដេចព្រះប្រមុខរដ្ឋ ក្នុងនាមមហាវិទ្យាល័យអក្សរសាស្ត្រ និងមនុស្សសាស្ត្រ នៃភូមិន្ទសកលវិទ្យាល័យ។

សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ទ្រង់បានកសាងគម្ពីរដីកាជាច្រើនទាំងគម្ពីរស្លឹករឹត និងគម្ពីរជាសៀវភៅ ជាពិសេស គឺសៀវភៅប្រែពីភាសាបាលីមកជាភាសាខ្មែរ ដើម្បីសម្រាប់ឲ្យពុទ្ធបរិស័ទបានសិក្សារៀនសូត្រ។

សៀវភៅទាំងនោះរួមមាន៖ វចនានុក្រមខ្មែរ មានពីរភាគ ហើយត្រូវបានគេបោះពុម្ពផ្សាយជាច្រើនលើករួចមកហើយរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ សៀវភៅកច្ចាយនូបត្ថម្ភកៈ ឬវេយ្យាករណ៍បាលីមានចំនួនពីរភាគ។ សៀវភៅ គិហិបដិបត្តិ សៀវភៅសាមណេរវិន័យ បាតិមោក្ខសំវារៈសង្ខេប កាព្យលោកធម៌។ល។

ក្រៅពីនេះទៀត ព្រះអង្គក៏បានតែងជាសុភមង្គលភាសាបាលីបឋ្យាវគ្គ ៧ គាថា ព្រមទាំងប្រែជាសម្រាយសម្រាប់សូត្រថ្វាយសុភមង្គលព្រះមហាក្សត្រ។

ព្រះអង្គក៏បានតែងអត្ថបទផ្សេងៗ ជាច្រើនទៀត នៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីកម្ពុជសុរិយារបស់ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ តាំងពីឆ្នាំ ១៩២៦ ហើយនៅមានអត្ថបទធម៌ផ្សេងៗ ដែលចុះនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីពន្លឺពុទ្ធចក្រ។

ប្រការសំខាន់មួយទៀត ដែលគួរឱ្យកត់សម្គាល់នោះ សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ព្រះអង្គបាននិពន្ធ គឺនិពន្ធនូវទំនុកច្រៀង បទ នគរាជ សម្រាប់ភ្លេងជាតិខ្មែរ ឬបទគោរពទង់ជាតិ ដែលបានបន្សល់ទុករហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ ព្រះអង្គក៏បានតែងនិពន្ធនូវទំនុកបទសរភញ្ញ ឬធម៌សូត្រជាបទ ជាដើម។

នូវរាល់ស្នាព្រះហស្តទាំងឡាយរបស់ព្រះអង្គ ទាំងផ្នែកអក្សរសាស្ត្រជាតិ និងទាំងផ្នែកធម៌ក្ដី ដូចបានបញ្ជាក់មកនេះ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ស្នាព្រះហស្តទាំងនោះនៅតែបានដក់ជាប់ព្រមទាំងមានការកោតសរសើរយ៉ាងក្រៃលែង ពីសំណាក់ពុទ្ធបរិស័ទ ប្រជាពលរដ្ឋកូនចៅខ្មែរ ពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់។ ដោយហេតុ គេឃើញថាស្នាព្រះហស្តអស់ទាំងនោះ គឺមានសារៈសំខាន់ និងមានប្រយោជន៍ក្នុងការជួយដល់ការសិក្សារបស់គេទាំងផ្លូវលោក និងផ្លូវធម៌។

នៅក្នុងចំណោមប្រជាពលរដ្ឋ ដែលចាប់អារម្មណ៍ពីបញ្ហានេះ លោក ព្រាប ចាន់ម៉ារ៉ា សាស្ត្រាចារ្យផ្នែកអារ្យធម៌ខ្មែរនៃសកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទវិចិត្រសិល្បៈ រាជធានីភ្នំពេញ មានប្រសាសន៍ថា ស្នាដៃដ៏សំខាន់ៗ ជាច្រើនរបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ក្នុងនោះមានវចនានុក្រមខ្មែរជាដើម គឺបានជួយឲ្យកូនចៅខ្មែរ សិក្សាស្វែងយល់អំពីការប្រើអក្ខរាវិរុទ្ធបានត្រឹមត្រូវ។

លោក ព្រាប ចាន់ម៉ារ៉ា៖ «កាលពីមុនហ្នឹងការសរសេរអក្សរខ្មែរ អក្ខរាវិរុទ្ធអីផ្សេង វាមានលក្ខណៈមួយផ្សេងទៀត ដែលជួនទៅ វាដូចសព្វថ្ងៃ ជួនទៅវាខុសសព្វថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីឆ្នាំ ១៩១៥
មក វចនានុក្រមខ្មែរកើតមក មានអ្នកខ្លះគេស្គាល់វចនានុក្រមទៅ គេក៏ប្រកបកិច្ចការជាមួយវចនានុក្រមទៅ សរសេរអក្ខរាវិរុទ្ធអីគេខំផ្ទៀងផ្ទាត់ជាមួយ។ រហូតមកដល់ព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត លោកជួយកែ ជួយថែមថយនាយអាយ ក្នុងទសវត្ស ៦០។ ជាពិសេស ដោយហេតុដូច្នេះ ទៅមកដល់សព្វថ្ងៃនេះការបោះពុម្ពផ្សាយវចនានុក្រមនេះ គ្រាទី ៥ ហើយ មកដល់ចុងទសវត្ស ៦០ ហ្នឹង»។

មានប្រសាសន៍ស្រដៀងគ្នានេះដែរ លោក សូ វណ្ណា ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលស្រាវជ្រាវផ្នែកអប់រំ បានឲ្យដឹងថា តាមរយៈស្នាព្រះហស្តទាំងឡាយរបស់ព្រះអង្គ ដែលរួមមានវចនានុក្រមខ្មែរជាដើមនោះ គេអាចចាត់ទុកថា សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ព្រះអង្គពិតជាអ្នកប្រាជ្ញខ្មែរមួយរូប នៅក្នុងវិស័យអក្សរសាស្ត្រជាតិ។

លោក សូ វណ្ណា៖ «សម្តេចសង្ឃ ជួន ណាត គឺលោកបានបង្កើតនៅពាក្យពេចន៍ផ្សេងៗ សម្រាប់ឲ្យកូនខ្មែរយើងប្រើប្រាស់ ហើយនឹងលោកមានកម្មវិធីជាច្រើន និងពាក្យពេចន៍របស់ខ្មែរយើងហ្នឹង នៅក្រៅប្រទេសផងដែរ ដែលធ្វើឲ្យសកលលោកហ្នឹង គេបានស្គាល់អំពីប្រទេសខ្មែរ តាមរយៈព្រះសង្ឃ ជួន ណាត នេះ»។

ឯកសារចេញផ្សាយដោយវិទ្យាស្ថានភាសាជាតិនៃរាជបណ្ឌិតសភាកម្ពុជាបានបញ្ជាក់ថា សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ព្រះអង្គបានបំពេញការងារជួយជាតិ និងសាសនារហូតដល់ព្រះអង្គសោយទិវង្គត គឺនៅថ្ងៃ១៤ កើត ខែភទ្របទ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី២៥ កញ្ញា ឆ្នាំ១៩៦៩ ក្នុងព្រះជន្មាយុ ៨៦ ព្រះវស្សានៅក្នុងវត្តឧណ្ណាលោម រាជធានីភ្នំពេញ។

ការចូលព្រះទិវង្គតរបស់ព្រះអង្គរហូតមកដល់ពេលនេះ បានគម្រប់ទី ៤១ ឆ្នាំហើយ។ មកដល់សម័យបច្ចុប្បន្ន គេឃើញមានការសាងព្រះរូបសំណាករបស់ព្រះអង្គមួយ នៅភ្នំពេញ ដើម្បីជាការឧទ្ទិសដល់ព្រះវីរភាពដ៏ថ្លៃថ្លារបស់ព្រះអង្គ និងឲ្យកូនចៅខ្មែរក្នុងជំនាន់នេះ ព្រមទាំងជំនាន់ក្រោយៗ បានដឹងស្គាល់អំពីអ្នកប្រាជ្ញខ្មែរមួយព្រះអង្គនេះ៕

ប្រភព៖ WIKI.KH
ប្រភព៖ RFA

របៀប ចែករំលែក Screen ពីទូរស័ព្ទ ទៅលើ កញ្ចក់Computer Laptop ឬក៏ Desktop ដោយប្រើ Wireless Internet

Admin 1:40 PM Connect , MirrorOP , Projecting to This PC , Windows 8+

របៀប Configure នៅលើកុំព្យូទ័រ Laptop

- ចុចលើ Notification on Toolbar

-ស្វែងរកពាក្យ Connect និងចុចលើវា

- រួចចុច លើពាក្យ Projecting to this PC

- នៅលើ Setting ជ្រើសរើសពាក្យ

ប្រអប់ក្រោម Window PCs and Phones can project to this PC When you say is OK! = Available EveryWhere.
ប្រអប់់ក្រោម Ask to project to this PC = First time Only.